Vandaag ging het over democratie en de psychologie ervan. Democratie past het beste bij de psyche van de mens. Fukayama zegt dat democratie het beste past bij de eigenwaarde van mensen. Deze eigenwaarde is in te delen in: trots, schaamte en veronwaardigheid. Het gaat om erkenning en in democratie wordt de mens als mens gezien en krijgt dus erkenning. In andere vormen van bestuur vind je dit niet terug. Toch denk ik niet dat erkenning alleen genoeg is. Je ziet bij sommige leiders een obsessieve drang naar aandacht en dus naar meer macht. Ik denk dat Bush het helemaal niet erg zou vinden als er geen democratie in Amerika was, hoewel die dat wel predict voor de hele wereld.
De documentaire 'Blue Eyed' zegt eigenlijk dat wij altijd een minderheidsgroep als een minderheidsgroep zullen benaderen. In de film 'Crash' (2004) zie je dit ook heel goed naar voren komen. In deze film zie je dat mensen een bepaald verwachtingspatroon hebben en hier ook van uit gaan in het dagelijkse leven. Te vinden op http://www.crashfilm.com/ .
In mijn vorige blog over dit vak had ik een link naar het programma ' Is dat eigenlijk wel zo' en deze kan ik in deze blog weer aanbevelen. Deze aflevering laat eigenlijk precies zien waarom we niet anders kunnen denken dan we nu doen. Het is ons vanaf toen we klein zijn erin gestampt het wij/zij denken. Mooie spreekwoorden die hierbij passen zijn: 'Onbekend maakt onbemind' of 'Wat de boer niet kent dat vreet hij niet!'.
Ik hoop dat het wij/zij denken ooit een keer zal afnemen maar dat net zoiets als hopen op een betere wereld. Maar ja, zonder idealen geen betere wereld.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten