Hoe gevaarlijk is een democratie voor zichzelf?
Om antwoord te krijgen op deze vraag moet je jezelf eerst afvragen waarom democratie zo goed bij de huidige samenlevingen past? Dit is omdat democratie het beste past bij onze erkenning zoals al in eerdere college's naar voren kwam. Het enige wat ontbreekt is individuele erkenning. Het verlangen en de thymos worden niet bevredigd. Van linker en van rechter zijde is er kritiek op de liberale democratie die wij nu kunnen.
Op de linker zijde is dit:
In een liberale samenleving is nooit sprake van fundamentele gelijkheid, de economische ongelijkheid zal er altijd zijn
Op de rechter zijde is dit:
Mensen zijn juist ongelijk vanuit de natuur. Als je de mensen gelijk behandeld dan wordt hun menselijkheid ontkend.
Voorbeelden van denkers in beide stromingen zijn:
Links: Marx. Lenin
Rechts: Nietsche
Nietsche zei dat democratie de slapste mensen maakte. Doordat mensen zonder passie/hartstocht leefde. Als mensen dit niet kwijt kunnen dan wordt de mens zwak en slap.
Wij zeggen te vaak dat alles betrekkelijk is zodat de hartstocht uit onze handen wordt geslagen. (Quote uit het college)
Het verschil tussen links en rechts is in te delen in isothymia en megalothymia, respectievelijk het streven naar imperialisme en het streven naar gelijkheid. Fukuyama zegt in zijn boek over deze twee: De liberale democratie kan op de lange duur van binnenuit ontwricht worden door een teveel aan megalothymia, of door een teveel aan isothymia, het vurige verlangen naar gelijke erkenning. Ik vermoed dat het eerste uiteindelijk de grootste bedreiging voor de democratie zal vormen.
Met andere woorden denkt hij dat het rechts denken in een liberale democratie de grootste bedreiging kan zijn voor het systeem.
Het gaat erom in de democratie of de mens wel genoeg 'uitlaatkleppen' heeft. Als dit zo is blijft de mens tevreden wordt hij/zij hierin beperkt dan is de democratie aan vervorming toe volgens hem of haar.
Ons systeem zorgt ook voor vereenzaming van de mens. Mensen krijgen niet genoeg basiswaardering en daardoor kruipen ze in hun schulp. Idols is een goed voorbeeld van kinderen waarbij de ouders te weinig basiswaardering hebben gekregen. De ouders van deze kinderen geven hun kinderen zoveel waardering dat ze opeens alles kunnen, dit is een vorm van hypercorrectie.
"Je kunt nooit meer waardering geven dan jezelf gehad hebt" (E.J. Ouweneel)
Vooral de groepen onderaan de maatschappelijke ladder krijgen geen waardering hierdoor worden ze meer gevoelig voor populistisch extreem gedachtegoed.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten